Arma lepoan umeak Jose Joaquin de Herrera herrian, Guerreron, Mexiko lindo y queridon. Zazpi urtetik gorako gizonezko guztiak ilaran, zurezko fusilekin batzuk, belaunaldiz belaunaldi oinordetzan jasotako karabinekin besteak, nagusiei bidea zabaltzen. Chiapasen zapatistek nola, zapia daramate musua estaltzen. Gaur ez da borrokarik, alardea da, baina ez da ez txilibiturik eta ez festarik. Oihu bai, egiten dute: umezurtzen alde, alargunen alde, jatorrizko herrien alde, eta nola ez, Zapata jeneralaren alde. Hala ibili dira herrian gora eta behera. Amaieran, denak bildu eta airera tiro egin dute.
Bi helburu ditu erakustaldiak. Batetik, abisua opiogintzan dabiltzan narkoei: ez zarete gure lurrez jabetuko. Bestetik, Lopez Obradorren gobernuari: abandonatuta gauzkazu; zuk ere, PRIko gobernuek bezala, jan egiten duzu hitza. Ez dirudi hala ez denik. Herrian ez da estatu egiturarik, zer egin behar dugu geure burua defenditzeko. Inork ez baititu, hildakoak izanagatik, narkoen erasoetatik babesten. Denbora da gobernuak ez duela irakaslerik bidaltzen.
Berria egunkariak argitaratutako iritzi artikulua. Irakurri osorik.