Xabier Amuriza ia-ia K.O. utzi nuenekoa

Erabiltzailearen aurpegia Juan Luis Zabala 2016ko mai. 10a, 18:44

Hedabideetan agertu da albistea: plazako bertsolaritza behin betiko utzi du Xabier Amurizak, 75 urte betetzearekin batera. Horrek gogorarazi dit duela mende laurden pasatxo ere, 1991ko martxoan, bertso mundua behin betiko uztetik oso gertu izan zela Amuriza, eta neuk oharkabean eta nahi gabe emandako ukabilkada gaizto bat izan zela ia-ia behin betiko azken kolpea, atzera-bueltarik gabekoa. Zorionez, ez nuen eraitsi; edo, eraitsi banuen, ez nuen behintzat K.O. utzi eta altxatu zen, eta indartsu gainera.

Amurizaren Enaz banaz liburu autobiografikoa (Bertsolari Liburuak, 1999) argitaratu berritan irakurtzen ari nintzela jabetu nintzen zortzi urte lehenago egindakoaz. 9. kapituluko Barriro errezelopean atala (324-327 orr.) irakurtzean izan zen zehazki.

Atal horretan, Amurizak gogora dakar, etenaldi baten ondoren plazetara itzulia zelarik, “saihetsetako bat” jaso zuela 1991ko martxoaren 21ean, Gasteizen Jon Sarasuarekin batera egin behar zuen saiora zihoala, Urkiola gainean Euskaldunon Egunkaria irakurtzeko geldialdi bat egin, eta Inazio Etxanizen artikulu hau begien aurrean agertu zitzaionean:

Nere errezelua

 Garai batetik ona aldaketa aundia bizi izan duela bertsolaritzak ez da dudarik. Joan den igandean lau orrialde agertzen ziren EGUNKARIAren erdi-erdian, Nafarroako Bertsolaritzaren txapelketa dela-eta. Telebistak ere astero badu edozein bertsozalek gustora ikusteko moduko saio atsegingarri bat. Irratian ere ageri oi dira bertsolariak eta irrati batzutan dexente gaiñera. Ala ere, aitortu bearra dago irratiak leendik ere tarte ederrak eskaini izan dizkiola norbaitek “euskaldunon kirol nazionala” deitu zion oni. Esan bear, beraz, garai onak bizitzen ari dela bertsolaritza.

 Nik ez det kontrakoa esango, ez naiz nor eta, baiña esan bearra daukat ez dedala garai batean aiña gozatzen bertsoak entzuten. Jakiña, normala ere bada ori, eta ez nau kezkatu bear. Nik neurea esango det bakarrik, besterik ez: Xabier Amurizaren bertso moldea ez zait gogoko. Errespeto guztiarekin esan nai det ori, noski. Gizon au jakintsua dela ezin da ukatu eta euskara oso berea duela, asko dakiela, eta bertsogintzaz ere bai, eta bertsolaritzaren istoriaz… Ori ez dago ukatzerik. Eta ez dago ukatzerik Amuriza euskaltzaleen artean euskaltzaleena denik ere.

Baiña nik betidanik gogokoenak izan ditudanak Uztapide, Lasarte eta Basarri izan dira eta iru izen aundi oiek aipatzen ditudanean, jende askok buruan dituenak aipatzen ari naizela uste det. Eta Amurizaren bertso-moldea, dudarik gabe, diferentea da aienaren ondoan. Askoz gustorago entzuten ditut Sebastian Lizasoren bertsoak Amurizarenak baino. Lizaso da neure bertsolari eredutik gertuen dagoena. Segurtasun osoa ematen dit gizon orrek, eskuak poltsikoan sartuta eta purua erreaz kantuan asten denean.

Jarraitu iritzia irakurtzen.

Maxixatzen da Azkoitiko euskarazko aldizkari bakarra, eta zu bezalako irakurleen babesa behar du aurrera egiteko.


Izan zaitez Maxixatzeneko bazkide