Bat-batean, egun batetik bestera, irribarreak maskaren atzean imajinatu behar dira, errutinak aldatu egiten dira, espazioak aldatu egiten dira... Bi metrora egon behar da, eskuak egunero garbitu behar dira, ura eta xaboia erabiliz, lorategira irteten zarenean eta itzultzen zarenean, bazkaldu aurretik eta ondoren, jaiki eta oheratu aurretik… Eta jada ez dago bisitarik. Ez dakigu zenbat denboraz, ez dakigu zer gertatzen ari den. Argi geratu da distantzia gorde eta eskuak garbitu behar direla, birus bat dagoelako eta jende asko hiltzen ari delako, batez ere adinekoak, eta bereziki, egoitzetan.
Eta aulkitik aulkirako ahotsa lerratzen da, gaizki kontatutako bi metrotik behin, kanaletik kanalera, gelatik gelara. Eta ahotsak ñabardurak irabazten ditu zabaltzen doan heinean, osagaiak gehituz, gezurtatuz, egun bat geroago berriro gezurtatu aurretik ziurtasun gisa kontatuko diren zurrumurruak.
"Ikusiko duzu astelehenerako… egun batzuetako kontua dela… aste batekoa agian..."
Badakizue ezetz, birusetik aterako garela, baina ez oraindik, hau luzerako doala eta pazientzia izan behar dugula.
Autobus urbanoak pasatzen jarraitzen du, baina jada ez du bidaiaririk uzten, ezta eramaten ere, baina zer garrantzi duten bisitek egoera hauetan. Umorea beharrezkoa bada ere, eta animoak ona izaten jarraitzen badu ere, igarotzen den egun bakoitzean ziurgabetasun eta segurtasun falta puntu bat gehitzen die 80 urte baino gehiago dituzten eta inoiz horrelako zerbait ikusi ez dutenei. Telebistan militarrak ikustea ez da oso lasaigarria izaten militarrak beti gerretan dabiltzanean, eta gutxiago, gaixoa zu izan zaitezkeenean. Ez da gerra bat, pandemia bat baizik. Tankeak ez dira oso eraginkorrak birusen aurka.
Jantokian duela hilabete oharkabean pasatzen ziren eztul txikiek orain susmoaren begiradak jasotzen dituzte. Eztulak gutxiago izan daitezke, baina jada ez dira berdinak, edo hori da jatorria bilatzen dutenek pentsatu nahi dutena. Nekea pilatzen da, beldurra agertzen da.
Nola azaldu gertatzen ari dena. Inork baino hobeto definitu zuen Josek: "Mundua itzali dute".
Koldo Campos Sagaseta