Artseniko-dosi txikiak dira. Hor ematen dizkigute, egunero, oharkabean kasik. Gosaritik afarira, dietistek aholkatu baino maizagotan, zizka eta mizka, trixka-mixka. Eta zer, berdin antzean segitzen dugu, zer dute ba berbok, konturatu orduko, kutsatuta gaudela jabetzen garen arte, toxikatu, eri handi. Ez dago urrutira joan beharrik, egunero gara hitzola beldurgarrien akuri, kui, laborategiko karraskari. Eta fabrika bakoitzak du bere mozkina: euskal oasia honek; liberala hark; eskubide estatua, elkarbizitza, ongizate gizartea honek, hark eta haragokoak. Tarteka, batzuentzat eta besteentzat arriskutsua den ero bat agertzen den arren agertoki gainean oihuka, drogatua seguru, gandorra ximel: «demokrazia deitzen diote, eta ez da!». (Eta bai, premiaz behar dugu poesia punka euskaraz).
BERRIA egunkarian argitaratutako iritzi artikulua. Jarraitu irakurtzen.