Dena beste nonbaiten gertatzen ari balitz bezala bizi izan gara, sinetsita mundu basa hori urruneko kontua dela. Hemen, trantsizioaldia ideala ez izanagatik, bestela ziren gauzak. Kaleko txakurrak ere nekatu arte (zer diot, orain ez dago kaleko txakurrik) errepikatu dugu aho betean, bere lokatzarekin, baina demokrazian bizi garela. Botoa ematen dugulako eta faxismoa Europan Hitlerren bunkerrean ehortzi zelako. Egitate historikoa esaten den hori.
Asteon, bere programa politikoan 52.000 pertsonaren deportazioa proposatzen duen alderdiaren bultzadari esker aldatuko da gobernua Andaluzian, PPko presidentea ezartzeko. Nahikoa izan da hedabideek hauspoturiko alderdi batek zaunka egitea gainerakoak dardar batean jartzeko. Gutxiesten da memoria eta gutxiesten da ertzetako jendea, eta begiradak are eskuinerago doaz, gauza jakina baita Vox-en mintzatzeko manera hori gizartean dagoela, isilean bada ere, zuzentasun politikoaren kausaz autozentsuratua. Urteetako produktu historikoa, horra balio komunen aldeko lanik, ustezko askatasunaren izenean inongo pedagogiarik egin ez duen demokrazia dontsuak utzi digun ondarea, ustelkeriaren kulturak ongi ondu duena.
BERRIAn argitaratutako iritzi artikulua. Jarraitu irakurtzen.