Sara Beristain: "Erantzukizuna dugu Lesboseko egoeraren aurrean"

Ihintza Elustondo 2021ko ira. 23a, 15:00
Sara Beristain, Zaporeakek Lesbosen duen sukaldean.

Greziako Lesbos uhartean dago Sara Beristain (Azkoitia, 1995). Abuztuaren amaieran joan zen hara, Zaporeak elkartearekin, errefuxiatuei laguntzera. Han aurkitu duenaz hitz egin du. 

Nolatan ausartu zara Azkoititik Lesboserako urratsa egitera?

Egun batean Zaporeaken webgunera iritsi nintzen, eta ikusi nuen boluntario gisa hona etortzeko aukera zegoela; bi aldiz pentsatu gabe izena eman nuen, oso ondo jakin gabe nola funtzionatzen zuen kontuak. Abuztuaren hasieran idatzi zidaten irailean libre egongo al nintzen galdezka. Baietz esan nien, eta hemen nago. Hilabete baterako etorri naiz.

Aurrez ba al zenuen horrelako proiektuekiko interesik?

Egia esan, ez naiz oso ondo oroitzen nola eman nuen pausoa. Zaporeaken webgunean sartu eta pixka bat kuxkuxeatzen hasi nintzen. Interesa piztu zidan egitasmoak, eta ausartu egin nintzen. Betidanik izan dut buruan horrelako zerbait egitea, eta orain sortu da aukera. Filosofia ikasi nuen eta irakasle aritzen naiz, baina urte hau pixka bat libre hartzea erabaki dut, eta banuen denbora.

Zer da Zaporeak elkarteak hor egiten duena?

Zaporeakek sukalde bat du Lesbosen, Mitilene hiritik ordu laurden batera edo, errefuxiatuentzako janaria prestatzeko. Egunero lan egiten dugu bertan, astelehenetik igandera. Normalean, 08:00etan irteten gara etxetik, eta sukaldean igarotzen dugu goiza. Arratsaldeak libre izaten ditugu nahi duguna egiteko.

Kanpamenduetan dagoen jendeari zeuek eramaten al diezue jatekoa?

Kanpamendu barrura ez gara sartzen; oso erakunde gutxik dute horretarako baimena. Hortaz, Zaporeakek beste erakunde batzuei banatzen die jatekoa, eta haiek eramaten diete errefuxiatuei. Badaude jateko bila zuzenean gugana etortzen diren batzuk, baina oso gutxi dira. Normalean, beste erakunde batzuen bidez banatzen dugu.

Errefuxiatuekin harreman zuzenik ba al duzue?

Bai. Zaporeakeko boluntarioez gain, hainbat errefuxiatuk lan egiten dute gurekin sukaldean. Lau Zaporeakeko boluntario aritzen gara, eta beste denak Turkiatik iritsi diren errefuxiatuak dira. Sukaldean, denera, hamabost inguru gara; beraz, 11-12 iheslari aritzen dira.

Zer da errefuxiatu horiek kontatzen dutena?

Sukaldean nahiko giro ona dago. Pentsatzen dugu Lesbosera etorri eta denak negarrez aurkituko ditugula, baina azkenean, errefuxiatuek aurrera jarraitu behar dute, nahiz eta hemen harrapatuta egon. Dena den, oso egoera txarrean bizi dira: sekulako diskriminazioa dago, zailtasunak dituzte edozertarako... Sukaldean, behintzat, giro ona sortu dute; Lesbosen ez dute lanerako aukerarik, eta Zaporeaken sukaldeak aukera ematen die aktibo mantentzeko. Denbora guztian beren arazoetan pentsatzen egon beharrean, beste gauza batzuetan aritzeko aukera ematen die proiektuak. Iruditzen zait oso lagungarria dela horrelako egitasmo bat pertsona horientzako, ez bakarrik jatekoagatik, baita elkarrekin egoteko espazio seguru bat eskaintzen dielako ere.

Non zaudete ostatu hartuta?

Zaporeak elkarteak etxe bat dauka Mitilenetik gertu, eta bertan gaude etorri garen lau boluntarioak –Zaporeakeko koordinatzailea eta beste hiru pertsona–. Horrez gain, sukaldean lan egiten duten errefuxiatuak ere bertan daude ostatu hartuta.

Jarraitu elkarrizketa irakurtzen Urola Kostako Hitzaren webgunean.

Maxixatzen da Azkoitiko euskarazko aldizkari bakarra, eta zu bezalako irakurleen babesa behar du aurrera egiteko.


Izan zaitez Maxixatzeneko bazkide